BERMBERICHTEN | 18. Weg met de bladblazers

 

Het bladblazerseizoen is weer aangebroken. Zodra de eerste herfstbladeren beginnen te vallen hoor je her en der hun irritante geluid. De technologische ontwikkeling van de afgelopen eeuw heeft ons veel gebracht, en apparaten zoals de wasmachine en de stofzuiger zou ik voor geen goud willen missen. Maar de bladblazer? Een modern verschijnsel waar we ons wat mij betreft verre van moeten houden.

Ik kan me natuurlijk voorstellen dat er plaatsen zijn waar de herfstblaadjes ongewenst zijn. Fietspaden kunnen verraderlijk glad worden en we willen ook niet dat onze kwetsbare ouderen onderuit gaan op een gladde stoep. Maar laat alsjeblieft de bermen met rust! Ik neem aan dat de mensen die hier op de Utrechtse Heuvelrug wonen dat doen vanwege de prachtige natuur. En ja, afgevallen herfstblaadjes, dat is óók natuur.

Bovenstaande foto heb ik genomen op de Lomboklaan (Leersum), een straat met aan beide kanten statige oude beuken. Een eeuwenoude beukenlaan zoals er veel zijn aangeplant in de hoogtijdagen van de landgoederen (o.a. Broekhuizerlaan). De beukenlanen zijn toentertijd aangeplant door de rijke landgoedbewoners om met hun koetsen en paarden te kunnen paraderen, de dames konden hun huid blank houden want beuken geven enorm veel schaduw. Als je een zongebruinde huid had dan was dat een teken dat je op het land moest werken.

Een bijeffect van al die schaduw is dat onder beuken vrijwel niks wil groeien. Planten hebben immers licht nodig. Onder beuken vind je dus een deken van beukenblaadjes en de daarin wonende pissebedden, regenwormen en andere diertjes die de bladeren opeten en afbreken en ervoor zorgen dat de voedingsstoffen weer beschikbaar zijn om door de boomwortels te worden opgenomen. En niet te vergeten de schimmels die de bladeren afbreken en ervoor zorgen dat beukenlanen in de herfst vol staan met fraaie paddenstoelen.

Zo niet dit stukje berm. Hier heeft iemand de berm willen ‘opruimen’ van afgevallen bladeren – en het is pas half oktober, verreweg de meeste bladeren zitten nog aan de boom. Bovendien is één windvlaag genoeg om alle bladeren weer te verspreiden.

Dweilen met de kraan open, of een heel bijzonder stukje bezigheidstherapie? Leve de diversiteit. De een schrijft stukjes, de ander bladblaast de blaadjes uit z’n stukje berm. Ik hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen dat ik hier een mening over heb.

Fijne zondag.